Onwerkelijk en pijnlijk.
Als je net te horen hebt gekregen dat kinderen krijgen niet lukt, is dat in het begin een onwerkelijk gevoel en lijkt het misschien wel alsof het niet over jou gaat. Het is een groot en pijnlijk verlies, om geen moeder meer te kunnen zijn. Je omgeving zal je willen opbeuren met goedbedoelde, maar vaak zeer pijnlijke opmerkingen. Zoals: “Jij hebt tenminste je vrijheid nog.” of “Ik zou best wel even met je willen ruilen.” Dan zijn er natuurlijk ook nog de goedbedoelde adviezen en aannames daarbij, die komen net zo hard aan.
Rauw op je dak
Al deze opmerkingen komen rauw op je dak en doen extra zeer. Je voelt je onbegrepen en niet erkent in je verlies en verdriet. Vaak is het echt niet kwaad bedoeld, maar weet men niet goed wat te zeggen. Niet voor niets worden zulke opmerkingen ook vaak dooddoeners genoemd. Een dooddoener wordt door het woordenboek Van Dale dan ook: “een nietszeggend argument” genoemd “dat een gesprek van een onderwerp afbrengt, waardoor een verdere gedachtewisseling wordt afgesneden, het dood doet slaan.” Een dooddoener wordt ook vaak gebruik als men het te moeilijk vindt om over (andermans) verdriet te praten.
Wat doe jij?
Wat doe jij als je zo’n opmerking in ontvangst mag nemen? Word je dan boos en loop je weg? Of verdrietig en laat je de opmerking gewoon over je heenkomen?
Herken je je in dit verhaal?
En zou je graag eens willen praten met iemand die jouw verdriet begrijpt?
Neem gerust contact met mij op: Kennismaken is gratis.
Liefs,
Calluna